Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

ΣΥΜΒΟΛΉ ΣΤΟ ΔΙΆΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΊΜΕΝΟ “ΠΡΌΤΑΣΗ ΙΔΡΥΤΙΚΉΣ  ΔΙΑΚΉΡΥΞΗΣ ΓΙΑ ΈΝΑ ΣΎΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΌ ΣΧΈΔΙΟ” Α. ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΟ 1.Στο  επίπεδο  του πολιτικού προγράμματος , δεσμευόμαστε να επεξεργαστούμε και να  καταθέσουμε συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου  της χώρας από την κρίση προς όφελος των  εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων, περιγράφοντας  με σαφήνεια και ειλικρίνεια τα απαραίτητα για την υλοποίηση του  σχεδίου αυτού βήματα σύγκρουσης με την εγχώρια και διεθνή ολιγαρχία. 2. Καμία τακτική και κανένα μέσο πάλης σε οποιοδήποτε επίπεδο (κινηματικό ή θεσμικό ) δεν επιβάλλεται ή αποκλείεται εκ των προτέρων ( είμαστε “εντός, εκτός και εναντίον”). 3. Προγραμματικός στόχος για τα μέσα παραγωγής : υπαγωγή σε εργατικό και λαϊκό έλεγχο ( όχι κρατικοποίηση ή εθνικοποίηση). 4. Η εργατική δημοκρατία είναι ταυτόχρονα ουσία και διαδικασία, όχι απλώς μέσο ή φάση υποδεέστερη του σοσιαλισμού. 5. Βασική αρχή για τη σχέση μας με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα : Δ
Πρόσφατες αναρτήσεις
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ 1. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική Τα μέτρα προστατευτισμού που εξαγγέλλονται καθώς και άλλα μέσα οικονομικού πολέμου –νομισματικών ισοτιμιών, απαγόρευση εξαγορών από αλλοδαπές επιχειρήσεις, οικονομικές κυρώσεις σε επιχειρήσεις ανταγωνιστριών χωρών κλπ– που είναι σε εξέλιξη, δεν συνάδουν με τις κρατούσες νεοφιλελεύθερες απόψεις για την οικονομία, την ελευθερία του εμπορίου, τον κρατικό παρεμβατισμό. Αυτές οι εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα, και κατά πάσα πιθανότητα θα κλιμακωθούν και θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, δημιουργούν την εντύπωση εγκατάλειψης ή ακόμα και ήττας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.  Αν παρατηρήσει κανείς τις σημαντικότερες οικονομίες του "ανεπτυγμένου" κόσμου –ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία–­­ θα δει ότι στο εσωτερικό τους οι νεοφιλελεύθερες ρυθμίσεις όχι μόνο δεν έχουν ανασταλεί, αλλά εντείνονται και θα ενταθούν ακόμα περισσότερο. Ίδια κατάσταση επικρατεί και στις αλματωδώς "αναπτυσσόμενες" νέες μεγάλες δυνάμεις της Ασίας. Συνεπώς,
Από τη κρίση αξιών στην αξία της κρίσης        Προσπαθώντας να τοποθετήσουμε την συζήτηση και την προσπάθεια συγκρότησης ενός νέου κομμουνιστικού ρεύματος στον χωροχρόνο στον οποίο πραγματοποιούνται, αμέσως σκοντάφτουμε πάνω στην ίδια την πραγματικότητα αφού τόπος και χρόνος κωδικοποιούνται γύρω από την έκφραση – στίγμα των ημερών μας, << στην Ελλάδα της Κρίσης >>. Οι δυσκολίες ( μοιάζουν να ) είναι πολλές, σχεδόν δέκα χρόνια κρίσης, μνημόνια, μέτρα λιτότητας, διάλυση κοινωνικών παροχών και ουσιαστικά κοινωνικού ιστού, απολύσεις, ανεργία είναι αρκετά για να καταβαραθρώσουν όχι μόνο το βοιωτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, αλλά συνολικά τη συνείδησή τους και την επιθυμία ή και δυνατότητα εναντίωσης απέναντι στην ισχύουσα τάξη πραγμάτων. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η υποχώρηση όχι μόνο των κινηματικών διεργασιών και του πρωτόλειου οικονομικού και πολιτικού αγώνα του εργατικού κι ευρύτερα λαικού κινήματος αλλά και των ριζοσπαστικών ακόμα και προοδ
ΣΥΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ  Αγωνιστές διαφορετικών γενιών που παραμένουν προσηλωμένοι στην αναζήτηση του κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος της εποχής μας, στις 7 Μάρτη του 2018, στην αίθουσα του συλλόγου Αρχαιολόγων, έκαναν το πρώτο βήμα για τη συγκρότηση μιας πανελλαδικής Κίνησης Κομμουνιστών. Εδώ είναι διαθέσιμη η εισήγηση. Στην ουσιαστική συζήτηση που πραγματοποιήθηκε τέθηκαν τα βασικά ζητήματα και προτάσεις για τη διατύπωση του σχεδίου διακήρυξης. Στην προηγούμενη ανάρτηση δημοσιεύουμε το σχέδιο διακήρυξης ως τη βάση για μια δημοκρατική και ουσιαστική συζήτηση γύρω από την συγκρότηση της Κίνησης. Το σχέδιο διακήρυξης είναι η κατάληξη μιας συλλογικής προσπάθειας και η έναρξη μιας διαδικασίας επανασύνθεσης του κομμουνιστικού σχεδίου. Σε αυτήν υπογραμμίζονται οι ουσιαστικοί λόγοι και στόχοι αυτής της πολιτικής πρωτοβουλίας. Για το συλλογικό βηματισμό μας διοργανώνουμε επιτροπές πρωτοβουλίας σε όλη τη χώρα και ανοιχτό διάλογο που θα διαρκέσει ως
ΠΡΟΤΑΣΗ ΙΔΡΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ  Η σημερινή περίοδος, μετά τις κεντρικές πολιτικές αναμετρήσεις της τελευταίας δεκαετίας και την υποχώρηση του λαϊκού παράγοντα, επιτάσσει την επεξεργασία μιας αποτελεσματικής εργατικής πολιτικής. Είναι πρώτιστη ανάγκη η κατοχύρωση της πολιτικής φιλοδοξίας μιας ενεργητικής παρέμβασης στις εξελίξεις ώστε η ίδια η εργατική πολιτική να λειτουργεί ως μια ηγεμονική δυναμική που ενοποιεί. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο απαιτείται η θαρραλέα και ουσιαστική αναμέτρηση με τα πολιτικά και στρατηγικά ερωτήματα που εφόρμησαν στο προσκήνιο την τελευταία δεκαετία. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αργήσαμε. Πως μια τέτοια πρωτοβουλία θα έπρεπε να είχε παρθεί στην αρχή της κρίσης ή στην κορύφωση των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, το 2012. Η διαπίστωση αυτή οφείλει να δράσει προωθητικά, όχι ανασχετικά. Το απαιτούν οι εξελίξεις, η ίδια η κατάσταση του κινήματος και της Αριστεράς στην οποία και για την οποία δραστηρ